Σιωπή,
μια όαση ειρήνης
μέσα σε ένα γόνιμο οργωμένο χωράφι από την υπομονή.
Ανάμεσα στους ανοιχτούς ορίζοντες
μυρίζοντας ζωή και ηλιοβασίλεμα.
Σιωπή
ανέγγιχτη απεραντοσύνη
με κουκίδες εδώ κι εκεί μόνο από το τραγούδι των γρύλων,
σαν τα στόματα που μιλούσαν πάρα πολύ ή πολύ ήσυχα
και περιμένουν
μια λέξη καθαρή να πω.
Σιωπή.
Τι με περιμένει απαλά όταν η μέρα ντροπαλά αγκαλιάζει το βράδυ,
Σε μια ευχάριστη ώρα με σύννεφα μπλε κοβαλτίου θρυμματισμένα με πορτοκαλί
σαν μαραμένα λουλούδια νύφης.
Και εγώ, ένας λαξευτής του λόγου,
εδώ πάω για δουλειά
να πάρω από σένα τα πιο ζωντανά λόγια,
γευστικά σαν φρούτα,
αυτοί που δίνουν στα πράγματα ακριβή ονόματα,
όσοι δεν θέλουν να τους πάρουν,
εκείνα που βγάζουν νόημα από σένα.
